Stille getuigen

is thuis dan niets meer dan een grote hoop stenen
is tijd dan niets meer dan een klok aan de wand
hij kijkt op ons neer, de kraan lekt zijn tranen
en het tocht uit de haard, het tocht waar het vuur heeft gebrand

wat een prachtig verhaal kan dit huis ons vertellen
van ons leven hier samen, maar de muren zijn stom
de spiegel laat zien hoe het ook had gekund
maar het is niet te redden, nee je keert het niet om

want jij weet en ik weet het einde is gekomen
jij weet en ik weet het is nu voorbij
jij weet en ik weet het valt niet te voorkomen
de ventilator schudt zijn hoofd, kijkend naar jou en mij

de stilte neemt over, neemt bezit van de kamer
de leegte en wij, drie is teveel
dit oude huis kende betere tijden
maar de tijd deed zijn werk en liet weinig heel

want jij weet en ik weet het einde is gekomen
jij weet en ik weet het is nu voorbij
jij weet en ik weet het valt niet te voorkomen
jij en ik, we weten niet waarom, weten we echt niet waarom