Rozane

Weet je nog die nacht rozane
dat we samen op de stoep
dat we lachten omdat huilen
zo veel meer pijn doet dan geroep
dat we de jenever proefde
bij die oude gekke guust
al wisten we dat alcohol
de pijn laat maar niet blust
ik had best iets willen schrijven
op de voering van je jas
waar je me steeds kan vinden
als je zin hebt in een glas
hoe je langs het muurtje
zo binnenkomt in huis
de achterdeur staat open
alleen de poes is thuis
Weet je nog hoe ik vertelde hoe pijnlijk het afscheid is
hoe traag een schip de kaai afvaart
hoe lang het wuiven is
voordat het schip een stip wordt
dat helemaal verdwijnt
en hoelang je nog zal blijven
in de haven kroeg festijn
en toen we afscheid namen
was ik rots en timenteel
ik wou voor het laatst met jou naar bed
en god het scheelde echt niet veel
niemand was die nacht rozane
zo gek als wij ons twee
hou raar het ook mag lijken
het viel allemaal wel mee
Toen zag ik pas dat princehof de naam was van de straat
de straat waar in je woonde
de straat met jou gelaat
'k herinner me de stoepen
en het schoon geveegd trottoir
de bakker met vakantie
met daarvoor de vodde kar
wat er toen gebeurde zal niemand iets vernemen
het was er koud rozane
en wij, wij zouden afscheid nemen
er waren geen geraniums geen straat mus was erbij
ik had zachtjes willen huilen
maar ook dat ging voorbij
Rozane
oh, rozane
oh, rozane
oh, rozane
oh, rozane
oh, rozane
oh, oh rozane
oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh