Romance da rufina

-Ai, Rufina hermosa, e ti qué fas eí?
-Tou gardando o gado; ben mo ves aquí

-Ai, Rufina hermosa, e ti gárda-lo gado
-Xa Dios me criouhe pra iste traballo

-Ai, Rufina hermosa, e queres vir conmigo,
nises montes soia correche pelighro

-Ai, Xesús divino! quen tal me desea,
querer que se perda a facenda allea

-Non che digo eso, nin tal como eso,
dígoche que veñas a toma-lo fresco

-A toma-lo fresco non vou, nin ireie,
vou gardar o gado, que o perdereie

-O gado, Rufina, non che dea cuidado;
que se ti o perdes, eu irei buscalo

-Ai, Xesús divino! seica ves oufano,
con mangas de seda gardar o meu gado

-Mangas e vestidos teño de rompere,
Rufiniña hermosa por che dar pracere

-Vaite daí, humano, non me deas pena,
que ha de vir meu amo traguerme a merenda

-E se vén teu amo, en que te ocupaches,
veu un trobón de augha, ti que te abrighaches

-Sei contar verdade, eu mentir non seie,
vou gardar o gado, que o perdereie

-O que estás de bravo e de impertinente,
homes non son lobos que coman a xente

-E se estou de bravo, fago moito benhe,
que se estou de bravo, todo me convenhe

-Todo che convenhe, díghoche eu que nonhe,
linda, me has de tere no teu corazonhe

-Vaite de aí, majo, non me deas tormento,
non te poido tere no meu pensamento

-Xúroche, Rufina, á fe de quen sonhe
que ti es miña irmá, i eu teu irmau sonhe,

-Se ti es meu irmau, e eu túa irmá sonhe,
de canto che dixen, pídoche perdonhe

-Pídeme perdón; estache perdoado,
dáme a túa mau e ponte de acabalo

Xentiña de Fuga, garde o meu gado
que aí vai a Rufina co seu namorado