Requiem

Als ik mijnen tocht deur het tranendal stake
en word geroepen bie de grote baas
als ik zogezeid mijn pupe krake
en mijne laatsten asem uitblaas
kom mijne uitvaart dan nie bederven
als ik mijn karre de gracht induw
of proper gezeid als ik zal sterven
als ik dus voorgoed mijn sjiek uitspuw
als ik dus voorgoed mijn sjiek uitspuw
Bespaar mie dan d’ onoprechte gebeden
de groene kransen van plastiek
de sukkel is al ne keer overleden
anders wierd ie naa doodziek
‘t is t’ hopen van hokus spokus vobiscum
dat ie mag vinden wat ie zocht
requiescat in seculorum
muziek en zang op zijne laatsten tocht
muziek en zang op zijne laatsten tocht
Je moet niet te kwistig de kwispel zwaaien
de klokken en ‘t walmend wierookvat
ze gaan mie wel in het vagevuur draaien
zegent ons liever uit ‘t goed oud vat
we gaan onzen dorst nog ene keer lessen
vrienden, goddank, ‘t is ons dikwijls gelukt
en u vriendinnen, edele prinsessen
ik he u zo fierig aan ‘t herte gedrukt
ik he u zo fierig aan ‘t herte gedrukt
Zing nu de sloeber het het goe bekeken
met stille trom der vanonder gemuisd
ie is aan zijn liederlijk leven overleden
zijn snaar is gesprongen
zijn schup afgekuist
geen rammelende rinkelende dekoraties
geen soldatesk klaroengeschal
geen plechtige postume felicitaties
zing liever ‘t hope een liedje, ‘t is al
zing liever ‘t hope een liedje, ‘t is al
Geen tombe of bronzen gebeeldhouwd gevaarte
geen donkere kelder van steen en lood
leg mie liever in het licht, in de klaarte
simpel in d’ aarde, warm en bloot
begraaf mie maar ergens in ‘t veld verloren
waar dat de beke heure weg nog vindt
dar waar ‘t goudgeel vlas en ‘t koren
tussen zunne en mane, in weer en wind
tussen zunne en mane, in weer en wind