Manoela

A Manuela ten a culpa de que se quede sen forzas,
de día a cavar no monte, de noite a fregar na louza,
as cousas que hai que facer por mante-lo matrimonio,
a Manuela dille sempre: non fales de máis, Gregorio;

e manda carallo, que aguante ten, de día e de noite a face-lo ben,
se non ti xa sabes o que lle ten que face-la Manuela.

E manda carallo que aguante tes, comendo co porco e coa muller,
xa sabes Gregorio o que lle tes que facer a Manuela.

Cando lle visita a Pepa, a filla da fariñeira,
marchan sempre pró pallar e bota a man á perneira,
pero a Manuela xa sabe que a filla da fariñeira
é coxa e lle falta un dente e con eso vai calqueira

e manda carallo, que aguante ten, de día e de noite a face-lo ben,
se non ti xa sabes o que lle ten que face-la Manuela.

E manda carallo que aguante tes, comendo co porco e coa muller,
xa sabes Gregorio o que lle tes que facer a Manuela.

Cando se casou con ela, tiña unha casa e dous porcos,
ela tiña moitos cartos, tamén un can que era chosco,
señor cura, por favor, os ten que divorciar,
non creo que aguante moito pois o quere escarallar,

e manda carallo, que aguante ten, de día e de noite a face-lo ben,
se non ti xa sabes o que lle ten que face-la Manuela.

E manda carallo que aguante tes, comendo co porco e coa muller,
xa sabes Gregorio o que lle tes que facer a Manuela.