Ergens in de sterren

Hoe moet ik je zeggen:
het is allemaal voorbij?
makkelijk, en zo gebeurd...
je hoorde hoe 'k het zei,
hoe ik jou met een enkel woordje
uit mijn leven snij...
ik ben al haast herinnering,
een snel vervagend beeld,
die vrouw met wie je ooit je liefde
hebt gedeeld.
Radames
elk moment van elke dag
die ik nog leven zal
zie ik jou en voel ik jou,
in alles, overal.
even kreeg ik vleugels,
maar ik struikel en ik val,
reddeloos en sprakeloos,
want wie heeft dat bepaald,
dat je eindigt in de afgrond of
de eindstreep haalt?
is dat allemaal bedacht?
maar door wie dan, en waarom?
staat het ergens in de sterren?
gaat dat zo buiten ons om?
zijn wij niets dan wreed vermaak
van een harteloze god
die ons het paradijs laat zien...
dan moet het weer op slot.
Aida
trouw met de prinses, radames,
je kunt mijn volk helpen.
dit is onze kans om iets wezenlijks
te doen.
begrijp het toch...
niets valt hier te kiezen:
niet het bitter, niet het zoet;
uit elkaar, geen weg terug,
het afscheid is voorgoed.
Radames
maar als je voor de liefde dan zo
zwaar betalen moet,
wat is dat de zin ervan?
als jij niet bij me bent
Radames en aida
had ik die volmaakte liefde liever
nooit gekend...
Aida
is dat allemaal bedacht?
maar door wie dan, en waarom?
staat het ergens in de sterren?
gaat het zo buiten ons om?
Radames en aida
zijn wij niets dan wreed vermaak
van een harteloze god
die ons het paradijs laat zien...
dan moet het weer op slot...