Ditt endelikt

Regnet faller ned
Som tårer av et sorgfylr år
Uhelbredelige sår
Som i en tidløs klagesang
Dveler endeløse savn
Og du som drev så langt av sted
I søken etter sjelefred

For kun mørket kan bestå
Hvor alt det vakre må forgåa
Du som bærrer verdens byrder
På dine sourgtunge skuldrer
På ferden mot ditt endelikt
Har du lidd for mange svik
Og i ditt innelåste sinn
Slipper andre aldri inn

Snøesn laver ned
All livets varme dro av sted
Fortap i evighet
Som i en livløs skygge dans
Har livet tapt sin glans
Og ved tapet av din tro
Så brant din siste bro

Lamentas lo que una vez fue
Ahora que todo lo has perdido
Arropado por un frìo y obscuro abrazo
Alimentado por la soledad, vives lamentando la perdida Y cuando la obscuridad cubra tus horas
Puedes sentir como se desvanece la última esperanza
En un anhelo por descansar en un lugar diferente
De donde viste el último puente arder