De catro a catro

Catro reis, catro cabalos, catro xeracións.
Catro amigos, catro gatos, catro corazóns.
Catro rodas que me levan, mil sitios a onde ir.
Catro vellos mariñeiros vogando a velas vir.

Catro follas tiña a flor que aquel día atopei.
Catro follas, catro, xamais o esquecerei.

Un funeral, catro vodas en catro estacións.
Catro regras, catro cousas, catro condicións.
Catro noites que non durmo pensando onde estarás.
Catro anos e febreiro terá un día máis.

De catro a catro navego en mares de papel,
vou soñando un par de versos do capitán aquel
co que amei a liberdade buscando expedicións.
E fomos quedando sós o mar o barco e nós.