Concordias de papel

Gardo cicatrices no faiado pra queimar
sabendo que é posibel que retornen sen chamar.
Mais non penso en trincheiras, canón, granadas nin fusil.
Renuncio a mais defensas, vivo nun eterno Abril.

Berro se me berran,
non escondo a miña voz.
Vendo amor á terra e morte crúa pra o feroz.

Aquel que cre que outra outro eu han de calar.
Ipugno testamento que me obriga a verenar

Eu xa non quero concordias de papel,
nin revoltas fatais en carabel,
nin panexíricos despois da humillación,
nin paliativos en lugar de curacións.

Xa non mais rendas de corcel,
nin días de cal nin lúas de fel,
nin militar na adoración,
nin acatar mais silencios. Lembro días de guerra con culpabeis e perdóns,
enriba dos xeonllos sendo carne de canón.
Mais vinlle a pel ó lobo,
confesei, vin, resucietei.
Non teño mais principio que matar antes que morrer

Eu xa non quero concordias de papel,
nin revoltas fatais en carabel,
nin panexíricos despois da humillación,
nin paliativos en lugar de curacións.

Xa non mais rendas de corcel,
nin días de cal nin lúas de fel,
nin militar na adoración,
nin acatar mais silencios.