ás escuras

Aquí abaixo ás escuras
magoan as feridas
e vai morrendo a esperanza
fronte ós puntos de mira...

Aquí o vento é un preso,
a liberdade mentira,
e o alimento é a miseria
que lles sobra ós de arriba...

E nunca para o traballo
na fábrica de escravos
cos grillóns nos nocellos,
con cadeas e cravos.

E a multinacional
mentres vende ataúdes,
e é un ben capital
o enterro dos pobres...

E non sei cara a onde
levarán estes pasos,
se comeza o combate
que pintan estes trazos.

E eu hei morrer matando
antes que estar calado,
ante esta escuridade
que me está consumindo...